Önder Bali & Metin Alkanlı Orkestrası – Ben Gamlı Hazan (1974)

Şaşkın Damat filminde çalan müzik sakin kafayla dinlendiğinde muazzam şekilde kafa yapar uyarayım…

Müziği dinleyince nedense maziye dalarak eskileri anıyorum…

İNDİR

Ne varsa eskide var.

Şarkının da tesiriyle alkol almadan kafayı buluyorum yine.

Çocukken yanlarında huzur bulduğum bir ailem vardı şanslıydım.

Zaten evin en küçüğüydüm bütün gözler üzerimde.

Önce abim göçtü baba evinden.

Sonrasında ablam evlendi gitti.

Bir süre evin tek çocuğuymuş gibi yaşadım.

Üzerime düşen gözler azalmaya başladı.

Sonra babam göçtü gitti bu dünyadan.

Canım babam…

Ne çok severdi beni üzerime titrerdi.

Babamın tabiriyle çok didişirdik.

Küserdik ve hemen sonrasında barışırdık.

Tabi bunlar hayatın tuzu biberi.

Bir gün muhabbet esnasında;

“Önce sen ölürsen ben dayanamam ben babayım oğlum” demişti.

 

Senden önce ben öleceğim dediğini hatırlıyorum.

Dediği gibi de oldu.

Bir anda apar topar benden önce gitti.

 

Yarım kalmıştı bir şeyler sanki.

Evin hanesi ve neşesi azalırken gitme sırası bana da gelmişti.

O sıra serseri gibi geziyordum ki.

Hiç hesapta yokken bir anda sevdim.

 

Sene 1982!

Babam arkadaşıyla rakı sofrasında.

Çocuklarımızı beşik kertmesi yapalım diye gırgırına konuşuyorlar.

Ben bu muhabbeti seneler sonra beşik kertmemin beni bulmasıyla öğreniyorum.

İlk önce inanmadım şaşırdım.

Beşik kertmesi de neymiş olur mu canım öyle şey hangi cağdayız.

Ciddi bir durum olamaz bu gırgır şamata dedik güldük beraber.

Ve gülerken zamanla çok sevdik birbirimizi ve ciddiye döndü bu olay.

Gülerken halime nikah masasında buldum kendimi.

Şimdi babamın arkadaşı saygıdeğer Kayın babam.

Kızı da çok sevgili eşim.

Ah babam ah.

Yine yaptın yapacağını.

Öte taraftan bile evlendirdin ya oğlunu.

Valla helal!

Hani derler ya amiyane tabirle gitti son şakasını yaptı diye.

Aynen de öyle oldu

Sonrasında film şeridi hızlı sarmaya başladı.

 

Atıldım hayatın koşuşturmacasına.

Ben de göçtüm baba evinden.

Ev, anneme emanetti artık.

Annemse Allah’a.

Canım annem eminim ki o da çok dalıyordur maziye.

Şimdi bakıyorum da yeni bir aile olmuşum.

 

Biraz geç farkına varıyorum bir şeylerin.

Küçücük bir bebek verdiler elime hastanede.

Elimde ufacık bir şey bana bakıyordu. Şimdi kızım mı olmuştu gerçekten benim.

İncitmeye kıyamadığım elimde öylece duruyorken bile bu vaziyetin farkına varamamıştım.

Babasın sen dediler hadi be sende!

Ne zaman büyümüştüm ki.

Ne zaman ki baba dedi bizim ufaklık o zaman tam anlamıyla anladım o duyguyu.

O zaman baba oldum!

İki tane dünya tatlısı kızım, bir tane oğlum oldu ve bir tanecik karım.

Tarih tekerrür ediyordu.

Babamın da 3 çocuğu vardı ve artık benim de.

Yıllar ne çabuk geçiyor.

Çocukları severken bazen babam geliyor aklıma.

Merhamet dolu bakışları.

Ve şimdi daha iyi anlıyorum baba olmanın ağırlığını.

Özlemişim babamı onu anlıyorum…